Powrót do przeszłości

Opowiem Wam dzisiaj historię(...)

Jest 01.09.1993 roku... Ona mała, przestraszona, ubrana w białą bluzeczkę i granatową spódniczkę pierwszy raz idzie z mamą do szkoły... Z klasy zna kilka osób - chodzili razem do przedszkola... Mimo tego czuła, że góra, którą musiała codziennie pokonywać w drodze do tego miejsca, coś znaczy... Ale co? 

Podstawówka

nie była miejscem, do którego chętnie chodziła... Nie lubiła swoich rówieśników i nie chciała z nimi przebywać. Czasem, razem z Siostrą i Mamą siadały i uczyły się dziergać na drutach, ale chyba zakończyło się to na szaliku i opasce dla lalki... Jakiś czas temu odszedł tata - odszedł, to dużo powiedziane. On po prostu zniknął. Codziennie bała się, że i mama ją zostawi... Pomagała muzykoterapia - szczególnie, kiedy miała zasnąć... Ale znalazła ukojenie swoich rozterek: zaczęła pleść bransoletki... Potrzebowała tylko muliny, agrafki i koniecznie jeansów - były sztywne i dobrze przytrzymywały pracę w jednym miejscu. Pierwsze supełki pokazała jej koleżanka, reszty nauczyła się sama... W przerwach między lekcjami siadała w korytarzu pod salą i plotła nie zważając uwagi na nic... Nawet dziury na kolanie prawej nogawki większości spodni nie stanowiły dla niej znaczenia...

To moje bransoletki, które niedawno wyjęłam z dna kartonu z piwnicy ;) Ta w paski niebiesko zielono pomarańczowa, to moja pierwsza w życiu, dacie wiarę?

Gimnazjum

Ponieważ dobrze się uczyła i nie było z nią większych problemów, to dostała się do jednego z najlepszych (wówczas) gimnazjów w Gdyni - była pierwszym rocznikiem idącym nowym programem, więc jej pokolenie było nazywane królikami doświadczalnymi (później gimbazą)... W końcu była szczęśliwa! Do szkoły jeździła autobusem, musiała pamiętać o bilecie miesięcznym... Świetna klasa, nowa szkoła i nowa ONA... Zaczęły się imprezy (wiadomo co za tym idzie) i skończył się czas na plecenie... Ale jej palce nie chciały tak po prostu przestać ćwiczyć... Rozkręciła się w grze na gitarze - teraz to ona była jej deską ratunkową w kryzysowych sytuacjach. To właśnie na niej wyżywała swoją złość, to przy jej muzyce płakała...

Ta czapka to nie moja pierwsza, a raczej najnowsza ;)
Wzorowałam się na postaci Karoliny (Magdalena Różdżka) ze zwiastuna "Listy do M 3"

Liceum

Tu nie miała żadnych problemów - znów nowe osoby, ona mądrzejsza, nadal gitara była z nią w dobrych i złych chwilach. Miała mnóstwo szkolnych znajomych, ale oprócz nich miała także przyjaciół z podwórka - z którymi trzymała się najbardziej... Okazało się, że profil biologiczno - chemiczny to była pomyłka! Z biologii ledwo dawała radę... Jednak wychowawczyni z gimnazjum miała rację mówiąc, że "ma matematyczne myślenie"...

Studia

To był czas ogromnych wyzwań, dużej mobilizacji - ale tu nie uczyła się dla innych, nie musiała studiować - tu była dla siebie. W końcu była w niebie - liczby i ona. Były problemy, szczególnie podczas przedmiotów teoretycznych, albo informatycznych (do tej pory boi się wchodzić w tematy bardziej zaawansowane niż Word)... W tym czasie zdążyła wyjść za mąż (niestety ten krok spowodował, że straciła całkowicie kontakt ze swoją siostrą) - ale szczęście nie trwało długo... To jednak nie było to, nie pasowali do siebie... W tym samym roku, w odstępie może miesiąca, miała sprawę rozwodową i obronę pracy magisterskiej - wszystko zakończyło się pomyślnie, ale ten czas był dla niej bardzo trudny. Tu przekonała się o znaczeniu tej góry prowadzącej do szkoły podstawowej - raz pod górkę, a raz z górki - wtedy było pod górkę. Prosiła o pomoc - wtedy jej nie dostała...

A jednak coś z biol - chemu mi zostało...

Dorosłość

Dopiero teraz zaczęło się prawdziwe, dorosłe życie. Pewnego dnia wykonała test... Drżącymi rękami chwyciła wynik - pozytywny! Nie dowierzała! Musiała iść na zwolnienie... Wiedziała, że już nie będzie miała gdzie wracać, ale w jednej chwili zmieniły im się priorytety. Zapisała się na pewne forum, żeby nie być taką samotną... Jedna z dziewczyn napisała, że uczy się szydełkować. Pomyślała "Czemu nie?" - poprosiła ja o wskazówki... Zakup pierwszego kompletu szydełek i pierwszych włóczek - teraz wie, że nie były najlepsze... Powstała pierwsza czapka... Pomyślała, że zanim zrobi coś Aniołkowi, musi spróbować wydziergać coś dla siebie, żeby Maleństwo miało wszystko idealnie...

(...)moją historię...

Teraz

Jestem szczęśliwą, utalentowaną mamą. Szydełkowania uczyłam się sama z książek i filmików... Początkowo ćwiczyłam na czapkach, później zapragnęłam nauczyć się czytania schematów i stworzenia pierwszych maskotek... Potem pragnęłam stworzyć coś sama... Teraz jestem na etapie spisywania własnego, autorskiego schematu... 

Niedługo się okaże, czy mi się uda :D

I powiem Wam jedno - dbajcie o swoje pasje, pielęgnujcie je i rozwijajcie! U mnie zaczęła się dawno temu, ale wtedy o tym nie wiedziałam - w zasadzie, to całkiem niedawno cofnęłam się do samiutkiego początku. Sama przygoda z szydełkiem trwa już ponad 5 lat... Może i u Was obecne zamiłowania mają bardzo długie korzenie? ;)

I chciałam jeszcze powiedzieć, że wszystko co się wydarzyło w moim życiu kiedyś miało wpływ na to, kim jestem teraz... Nie mam żalu, było, minęło... Przemyślałam wszystko, wyciągnęłam wnioski i co mogę powiedzieć? Popełniam błędy (jak każdy), ale jestem dumna, że tu i teraz jestem właśnie taka :)